Facebook Badge

۱۳۸۸ آذر ۲۷, جمعه

پرنده

اون پرنده تو بودی ....
پیراهن ابر را درید.
رفت و گم شد تو غرورو
رفت و ا همه برید.
آن که روی عاشقی طرح دلتنگی کشید.
جفت پر شکستشو توی تنهاییی ندید...
من آن پرنده ام گنگ و خسته.
هر پر پاکم روی یک سنگ.
هر پری که رخت تو بود .
حالا برای خاک رختی قشنگ...

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر